Isaac Luria (1534-1572) was een belangrijke Joodse Kabbalist uit Safed, een stad in het huidige Israël die in de 16e eeuw een centrum van Joodse mystiek was. Hij wordt ook wel de “Ari” genoemd, wat een afkorting is van zijn Hebreeuwse naam, Isaac ben Solomon Luria.
Luria ontwikkelde een nieuwe vorm van Kabbalistische theologie die bekend staat als Lurianic Kabbalah of de Kabbalah van de Ari. Zijn leerstellingen hadden invloed op de Joodse theologie en werden overgenomen door vele Kabbalisten na hem. Luria’s Kabbalah omvatte een aantal belangrijke concepten, zoals tzimtzum (de terugtrekking van God om ruimte te maken voor de schepping), shevirah (het breken van de goddelijke lichtvaten die de wereld verlichten) en tikkun (het repareren van de gebroken lichtvaten om de wereld te helen).
Luria wordt beschouwd als een van de grootste Kabbalisten in de Joodse geschiedenis en zijn leringen blijven een belangrijke invloed uitoefenen op de moderne Joodse mystiek en Kabbalistische studies.
