Kabbalah, ook wel Kaballah of Qabalah genoemd, is een joodse mystieke traditie die teruggaat tot de Middeleeuwen. Het woord “Kabbalah” betekent “ontvangst” of “overdracht” en verwijst naar de overlevering van esoterische kennis die van generatie op generatie werd doorgegeven.
De oorsprong van de Kabbalah is moeilijk te traceren omdat het een mondelinge traditie was die in het begin niet werd opgeschreven. Sommigen geloven dat de oorsprong teruggaat tot Mozes, terwijl anderen geloven dat het een combinatie is van joodse, christelijke en islamitische mystieke ideeën.
In de 12e en 13e eeuw ontstond er echter een gestructureerde Kabbalah-traditie in het zuiden van Frankrijk en Spanje. Bekende Kabbalisten uit deze periode zijn onder meer Isaac de Blind en Abraham Abulafia. Hun werk concentreerde zich op het bestuderen van de sefirot, die de tien aspecten van God vertegenwoordigen, en het bestuderen van de mystieke betekenis van de Hebreeuwse Bijbel.
In de 16e eeuw werd de Kabbalah onderwezen in Safed, een stad in Israël, door bekende Kabbalisten als Rabbi Isaac Luria en Rabbi Chaim Vital. Hun werk, bekend als Lurianic Kabbalah, concentreerde zich op de rol van de mens in het kosmische plan en de verantwoordelijkheid van de mens om het goddelijke licht in de wereld te brengen.
In de 20e eeuw werd de Kabbalah populairder onder niet-joden, vooral vanwege de populariteit van Kabbalah-centra, zoals het Kabbalah Centre, dat werd opgericht door Philip Berg. Sommige van deze Kabbalah-centra zijn controversieel vanwege hun commerciële aanpak en het feit dat sommige joodse gemeenschappen hun praktijken niet als authentieke Kabbalah beschouwen.
Tegenwoordig wordt de Kabbalah nog steeds bestudeerd door joden en niet-joden, en wordt het beschouwd als een belangrijk onderdeel van de joodse mystieke traditie.
